diagnose van<em> Musculus Gastrocnemius</em> Dichtheid - Belangrijke factoren voor het klinisch onderzoek
Summary
Geïsoleerde Musculus gastrocnemius krapte is een veel voorkomende oorzaak voor de voet en enkel pathologieën. Op dit moment geen gestandaardiseerde procedure voor onderzoek bestaat. Dit manuscript toont aan dat 20 graden van knieflexie elimineert het remmende effect van de M. gastrocnemius op de enkel dorsaalflexie en presenteert een video beschrijving van een gestandaardiseerd onderzoek protocol.
Abstract
Gemeenschappelijke voet en enkel aandoeningen zijn gekoppeld aan geïsoleerde Musculus gastrocnemius dichtheid (MGT). Verschillende onderzoekstechnieken zijn beschreven MGT beoordelen. Toch is een gestandaardiseerde procedure voor onderzoek ontbreekt. Literatuur bepleit gewichtdragende onderzoek maar de mate van knieflexie nodig remmende effect van het elimineren M. gastrocnemius op de enkel dorsaalflexie (ADF) is onbekend. Dit manuscript onderzoekt het effect van kniebuiging de enkel dorsaalflexie en een gedetailleerde beschrijving van een gestandaardiseerd tentamenprotocol. Controle bij 20 gezonde individuen bleek, dat 20 ° knieflexie voldoende is om de invloed van de M. volledige uitbanning gastrocnemius op ADF. Dit bouwt de eerste vereiste voor een gestandaardiseerd examen voor MGT. Niet-gewichtdragende en gewichtdragende onderzoek ADF moet worden uitgevoerd met de knie volledig uitgeschoven en ten minste 20 ° gebogen. Twee onderzoekers moeteneen eventueel niet-gewichtdragende testen met het onderwerp in rugligging. Om betrouwbare resultaten te verkrijgen, moet de as van de fibula worden gemarkeerd. Een examinator kan gewichtdragende onderzoek uit te voeren met het onderwerp in longe houding. Geïsoleerde MGT is aanwezig als ADF wordt verminderd met de knie volledig uitgeschoven en kniebuiging resulteert in een significante toename ADF. De hier gepresenteerde gestandaardiseerd onderzoek is een voorwaarde voor toekomstige studies gericht op de totstandbrenging van normwaarden.
Introduction
Limited enkel dorsaalflexie (ADF) verandert de manier van lopen kinematica en is verantwoordelijk voor de gemeenschappelijke voet pathologieën waaronder achillestendinopathie, stressfracturen, metatarsalgie en plantaris hielpijn 1-5 gehouden. De meest voorkomende oorzaak voor beperkte ADF is geïsoleerd Musculus gastrocnemius dichtheid (MGT) 3,6.
De gezamenlijke kinematica van de enkel worden beïnvloed door knieflexie als M. gastrocnemius overbrugt beide gewrichten. De spier onder spanning wanneer de knie volledig uitgetrokken, als de oorsprong van de spier wordt dan proximaal verst. De M. gastrocnemius weerhoudt dan ADF. Flexie benadert oorsprong van de spier, waardoor de spanning van de M. gastrocnemius verminderen, en dientengevolge een grotere ADF. Dorsiflexie van de enkel wordt dan beperkt door andere anatomische structuren van het enkelgewricht. Figuur 1 illustreert dit principe. Bij MGT, ADF beperkt met de knie volledig afneiging maar aanzienlijk vergroot door buiging van de knie 4.
Klinisch onderzoek voor MGT maakt gebruik van de hierboven geschetste principiële en werd voor het eerst gepubliceerd in 1923 door Silfverskiöld, een Zweedse orthopedisch chirurg 7. Sindsdien zijn talrijke onderzoekstechnieken beschreven, die allemaal vergelijken ADF gestrekte knie en gebogen. Gepubliceerde klinische tests kunnen worden onderverdeeld in niet-gewichtdragende 5,8, 9,10 gewichtdragende en geïnstrumenteerd 11,12. Vandaag de dag wordt de niet-gewichtdragende onderzoek het vaakst uitgevoerd 13. De patiënt wordt in rugligging gelegd op de onderzoekstafel en ADF wordt beoordeeld met de knie volledig uitgeschoven en typisch 90 ° gebogen (Figuur 2A). Integendeel, zijn gewichtdragende ADF metingen verricht met het onderwerp rechtop in lunge houding. De achterste knie is verlengd of gebogen en het onderwerp wordt gevraagd naar voren leunen net voor hiel lancering(Figuur 2B). Voor beide tests MGT wordt gediagnosticeerd, wanneer de ADF gestrekte knie wordt aangetast en kniebuiging resulteert in een significante toename van de ADF.
Hoewel niet-gewichtdragende testen vaak worden uitgevoerd, gewichtdragende beproeving heeft verschillende voordelen. Eerst wordt één onderzoeker nodig voor gewichtdragende onderzoek, terwijl twee onderzoekers moeten betrouwbare, niet-gewichtdragende metingen te bereiken. Ten tweede, de gewichtdragende onderzoek beter weerspiegelt de belasting tijdens het lopen. Ten derde, de op de enkel kracht onafhankelijk van de onderzoeker. Ten vierde, gewichtdragende onderzoek heeft een hogere intra- en inter- beoordelaarsbetrouwbaarheid 9,10,13-15.
De belangrijkste beperking van alle tests voor MGT is dat de minimale mate van kniebuiging nodig remmende effect van het elimineren M. gastrocnemius op ADF is niet bekend 8,15. Overwegende dat de 90 ° knieflexie zijn typisch appgelogen in niet-gewichtdragende testen 5,8,16, is dit niet haalbaar is voor de gewichtdragende onderzoek. De brede bevolking is niet in staat om een Lunge met 90 ° knieflexie uit te voeren zonder het opheffen van de hiel van de grond. Bijgevolg heeft de meeste studies uitvoeren gewichtdragende examens niet controleren voor knieflexie 8,15. Om betrouwbare gewichtdragende onderzoeken voeren is het noodzakelijk om de minimale mate van kniebuiging nodig identificeren voor de remmende werking van de M. elimineren gastrocnemius op ADF.
Over het algemeen, literatuur pleit voor gewichtdragende tests voor de diagnose van MGT. Om een geldige gewichtdragende procedure is de minimale mate van kniebuiging nodig de ADF remmende effect van de M. te bannen gastrocnemius bekend zijn. Het doel van dit onderzoek was de invloed van kniebuiging op ADF in niet-gewichtdragende en gewichtdragende beproeving onderzoeken en een stap-b biedeny-stap handleiding voor niet-gewichtdragende en gewichtdragende onderzoek uit te voeren voor MGT.
Protocol
Representative Results
Discussion
Voor onderzoek bij 20 gezonde individuen bleek, dat 20 graden flexie reeds de invloed van de M. elimineert gastrocnemius op ADF. Verdere knieflexie leverde geen significante toename ADF. De hierin gepresenteerd video beschrijving van een gestandaardiseerde niet-gewichtdragende en gewichtdragende examen voor MGT bouwt de voorwaarde voor toekomstige studies vaststelling van fysiologische normwaarden.
De studie heeft beperkingen. In de eerste plaats werd er geen maat gemaakte …
Disclosures
The authors have nothing to disclose.
Acknowledgements
We would like to thank Jakob Binder for his help in subject acquisition and organization of the examinations, Mrs. Hella Thun for designing Figure 1 and 2 and finally Mr. Dipl.-Ing. (FH), M.Sc. M. Saller for his statistical support.
Materials
| Examination couch | |||
| Standard goniometer | MDF Instruments USA, Inc. Malibu, CA, USA | 2° increments | |
References
- Wilder, R. P., Sethi, S. Overuse injuries: tendinopathies, stress fractures, compartment syndrome, and shin splints. Clin Sorts Med. 23, 55-81 (2004).
- Irving, D. B., Cook, J. L., Menz, H. B. Factors associated with chronic plantar heel pain: a systematic review. J Sci Med Sport. 9, 11-22 (2006).
- Patel, A., DiGiovanni, B. Association between plantar fasciitis and isolated contracture of the gastrocnemius. Foot Ankle Int. 32, 5-8 (2011).
- DiGiovanni, C. W., et al. Isolated gastrocnemius tightness. JBJS Am. 84-A, 962-970 (2002).
- Bolìvar, Y. A., Munuera, P. V., Padillo, J. P. Relationship between tightness of the posterior muscles of the lower limb and plantar fasciitis. Foot Ankle Int. 34, 42-48 (2013).
- Hill, R. S. Ankle equinus. Prevalence and linkage to common foot pathology. J Am Podiatr Med Assoc. 85, 295-300 (1995).
- Silfverskiold, N. Reduction of the uncrossed two-joints muscles of the leg to one-joint muscles in spastic conditions. Acta Chir Scand. 56, 315-330 (1923).
- Krause, D. A., Cloud, B. A., Forster, L. A., Schrank, J. A., Hollman, J. H. Measurement of ankle dorsiflexion: a comparison of active and passive techniques in multiple positions. J Sport Rehabil. 20, 333-344 (2011).
- Bennell, K. L., et al. Intra-rater and inter-rater reliability of a weight-bearing lunge measure of ankle dorsiflexion. Aust J Physiother. 44, 175-180 (1998).
- Munteanu, S. E., Strawhorn, A. B., Landorf, K. B., Bird, A. R., Murley, G. S. A weightbearing technique for the measurement of ankle joint dorsiflexion with the knee extended is reliable. J Sci Med Sport. 12, 54-59 (2009).
- Wilken, J., Rao, S., Estin, M., Saltzman, C. L., Yack, H. J. A new device for assessing ankle dorsiflexion motion: reliability and validity. J Orthop Sports Phys Ther. 41, 274-280 (2011).
- Gatt, A., Chockalingam, N. Validity and reliability of a new ankle dorsiflexion measurement device. Prosthet Orthot Int. 37, 289-297 (2013).
- Baggett, B. D., Young, G. Ankle joint dorsiflexion. Establishment of a normal range. J Am Podiatr Med Assoc. 83, 251-254 (1993).
- Menz, H. B., et al. Reliability of clinical tests of foot and ankle characteristics in older people. J Am Podiatr Med Assoc. 93, 380-387 (2003).
- Rabin, A., Kozol, Z. Weightbearing and Nonweightbearing Ankle Dorsiflexion Range of Motion: Are We Measuring the Same Thing?. J Am Podiatr Med Assoc. 12, 406-411 (2012).
- You, J. Y., et al. Gastrocnemius tightness on joint angle and work of lower extremity during gait. Clin Biomech (Bristol, Avon). 24, 744-750 (2009).
- Baumbach, S. F., et al. The influence of knee position on ankle dorsiflexion – a biometric study. BMC Musculoskelet Disord. 15, 246 (2014).
- Martin, R. L., McPoil, T. G. Reliability of ankle goniometric measurements: a literature review. J Am Podiatr Med Assoc. 95, 564-572 (2005).
- Tiberio, D. Evaluation of functional ankle dorsiflexion using subtalar neutral position. A clinical report. Phys Ther. 67, 955-957 (1987).
- Tiberio, D., Bohannon, R. W., Zito, M. A. Effect of subtalar joint position on the measurement of maximum ankle dorsiflexic. Clin Biomech (Bristol, Avon). 4, 189-191 (1989).
- Bohannon, R. W., Tiberio, D., Waters, G. Motion measured from forefoot and hindfoot landmarks during passive ankle dorsiflexion range of motion. J Orthop Sports Phys Ther. 13, 20-22 (1991).
- Johanson, M., Baer, J., Hovermale, H., Phouthavong, P. Subtalar joint position during gastrocnemius stretching and ankle dorsiflexion range of motion. J Athl Train. 43, 172-178 (2008).
- Kim, P. J., et al. Interrater and intrarater reliability in the measurement of ankle joint dorsiflexion is independent of examiner experience and technique used. J Am Podiatr Med Assoc. 101, 407-414 (2011).
- Youdas, J. W., Krause, D. A., Egan, K. S., Therneau, T. M., Laskowski, E. R. The effect of static stretching of the calf muscle-tendon unit on active ankle dorsiflexion range of motion. J Orthop Sports Phys Ther. 33, 408-417 (2003).
- Worrell, T. W., McCullough, M., Pfeiffer, A. Effect of foot position on gastrocnemius/soleus stretching in subjects with normal flexibility. TJ Orthop Sports Phys Ther. 19, 352-356 (1994).
- Norkin, C. C., White, D. J. . Measurement of Joint Motion: A Guide to Goniometry. , (2003).
- Williams, C. M., Caserta, A. J., Haines, T. P. The TiltMeter app is a novel and accurate measurement tool for the weight bearing lunge test. J Sci Med Sport. 16, 392-395 (2013).
- Burns, J., Crosbie, J. Weight bearing ankle dorsiflexion range of motion in idiopathic pes cavus compared to normal and pes planus feet. Foot (Edinb). 15, 91-94 (2005).
- Konor, M. M., Morton, S., Eckerson, J. M., Grindstaff, T. L. Reliability of three measures of ankle dorsiflexion range of motion. Int J Sports Phys Ther. 7, 279-287 (2012).
- Basnett, C. R., et al. Ankle dorsiflexion range of motion influences dynamic balance in individuals with chronic ankle instability. Int J Sports Phys Ther. 8, 121-128 (2013).
- Kang, M. H., Lee, D. K., Park, K. H., Oh, J. S. Association of ankle kinematics and performance on the y-balance test with inclinometer measurements on the weight-bearing-lunge test. J Sport Rehabil. 24, 62-67 (2015).
- Purcell, S. B., Schuckman, B. E., Docherty, C. L., Schrader, J., Poppy, W. Differences in ankle range of motion before and after exercise in 2 tape conditions. Am J Sports Med. 37, 383-389 (2009).
- Simondson, D., Brock, K., Cotton, S. Reliability and smallest real difference of the ankle lunge test post ankle fracture. Man Ther. 17, 34-38 (2012).
- Hoch, M. C., Staton, G. S., Medina McKeon, J. M., Mattacola, C. G., Mckeon, P. O. Dorsiflexion and dynamic postural control deficits are present in those with chronic ankle instability. J Sci Med Sport. 15, 574-579 (2012).
- Hoch, M. C., Staton, G. S., Mckeon, P. O. Dorsiflexion range of motion significantly influences dynamic balance. J Sci Med Sport. 14, 90-92 (2011).
- Charles, J., Scutter, S. D., Buckley, J. Static ankle joint equinus: toward a standard definition and diagnosis. J Am Podiatr Med Assoc. 100, 195-203 (2010).
