Back to chapter

34.15:

Aanpassingen die het waterverlies verminderen

JoVE Core
Biology
A subscription to JoVE is required to view this content.  Sign in or start your free trial.
JoVE Core Biology
Adaptations that Reduce Water Loss

Languages

Share

Water is belangrijk voor planten voor fotosynthese, metabolisme, en om de celstructuur te behouden. Overmatig waterverlies is dus problematisch voor planten. Welke adaptaties zijn geëvolueerd voor de overleving en tegen waterverlies? De meeste planten hebben een wasachtige cuticula die het bladoppervlak bedekt tegen verdamping. De opbouw van de cuticula beïnvloedt zijn permeabiliteit voor water. Kleine openingen op de oppervlakte genaamd stomata bevorderen de gaswisseling en transpiratie. Om waterverlies te beperken passen planten de dichtheid en locatie van stomata aan op ontwikkelende bladeren in reactie op beschikbaarheid van water en licht. In de meeste loofbomen bijvoorbeeld bevinden stomata zich op de onderkant van bladeren. De dichtheid van stomata is hoger op bladeren in het midden van de boom en lager op bladeren in de periferie. Waterbehoud is vooral van belang voor woestijnplanten. De woestijnstruik brittlebush vangt water rond zijn bladeren met kleine bladhaartjes. Deze haartjes, genaamd trichomen, weerkaatsen de zon en verminderen uitdroging door de wind. Andere woestijnplanten zoals Opuntia slaan water op in hun vlezige stengels om tegen droogte te beschermen. Bovendien hebben cactussen aangepaste bladeren, stekels, die verdamping beperken en hitte wegnemen. Planten in droge omgevingen verminderen verdamping ook door koolstofdioxide alleen ‘s nachts op te nemen. Overdag blijven de stomata dicht. Dit proces heet crassulaceaans zuurmetabolisme of CAM. Een bepaalde bladbouw kan waterverlies ook beperken. Kleine of dunne blaadjes verminderen verdamping. Grassen verwierven opgerolde of gevouwen bladstructuren die eveneens het oppervlak verminderen en daarmee ook de verdamping.

34.15:

Aanpassingen die het waterverlies verminderen

Hoewel verdamping uit bladeren transpiratie stimuleert, veroorzaakt dit ook in waterverlies. Omdat water nodig is voor de fotosynthese en andere cellulaire processen, heeft de evolutionaire druk op planten in verschillende omgevingen geleid tot aanpassingen die het waterverlies verminderen.

In landplanten is de bovenste cellaag van een plantenblad, de epidermis genaamd, bedekt met een wasachtige substantie die de cuticula wordt genoemd. Deze hydrofobe laag is samengesteld uit het polymeer cutine en andere plantaardige wassen die worden gesynthetiseerd door epidermale cellen. Deze stoffen voorkomen ongewenst waterverlies en houden het binnendringen van onnodige opgeloste stoffen tegen. De specifieke samenstelling en dikte van de cuticula is afhankelijk van de plantensoort en de omgeving. Andere bladaanpassingen kunnen ook de verdamping minimaliseren, voornamelijk door het oppervlak te verkleinen. Zo hebben sommige grassen een gevouwen structuur waardoor er minder water verloren gaat. Andere grassoorten rollen het blad op om verdamping tegen te gaan. Sommige woestijnplanten hebben bladeren bedekt met microscopisch kleine haartjes die waterdamp vasthouden, zodat verdamping verminderd wordt.

Water verdampt voornamelijk door kleine gaatjes in bladeren, die huidmondjes worden genoemd. De huidmondjes van sommige planten bevinden zich uitsluitend op het onderste bladoppervlak, zodat ze tegen overmatige hitte-gerelateerde verdamping worden beschermd. Andere planten vangen waterdamp op in putjes die zich in de buurt van huidmondjes op hun bladeren bevinden, waardoor het waterverlies door verdamping wordt verminderd. De wachtcellen, die de stomatale opening flankeren, kunnen de relatieve vochtigheid detecteren. Sommige woestijnplanten openen hun huidmondjes alleen 's nachts wanneer er minder verdamping plaatsvindt. Deze strategie wordt Crassulacean Acid Metabolism (CAM) genoemd, en planten die het gebruiken, vangen 's nachts koolstofdioxide op en fixeren het, en voeren overdag lichtafhankelijke fotosynthetische reacties uit. Sommige wetenschappers hebben voorgesteld om biotechnologische fabrieken te gebruiken die gebasseerd zijn op CAM om de koolstoffixatie los te koppelen van fotosynthese. Dit zou de verdamping die geassocieerd is met het opwarmen van de aarde kunnen verminderen.

Suggested Reading

Buckley, Thomas N., Grace P. John, Christine Scoffoni, and Lawren Sack. "The sites of evaporation within leaves." Plant Physiology 173, no. 3 (2017): 1763-1782. [Source]

Borland, et al. "Climate‐resilient agroforestry: physiological responses to climate change and engineering of crassulacean acid metabolism (CAM) as a mitigation strategy." Plant, Cell & Environment 38, no. 9 (2015): 1833-1849. [Source]

Yang X et al. A roadmap for research on crassulacean acid metabolism (CAM) to enhance sustainable food and bioenergy production in a hotter, drier world. New Phytol. 2015 Aug;207(3):491-504. [Source]

Jalakas, Pirko, Ebe Merilo, Hannes Kollist, and Mikael Brosché. "ABA-mediated Regulation of Stomatal Density Is OST1-independent." Plant Direct 2, no. 9 (September 1, 2018). [Source]