De lactaat Dehydrogenase Sequestration test — Een eenvoudige en betrouwbare methode om te bepalen van de Bulk Autophagic Sequestration activiteit in zoogdiercellen
Summary
Hier is een eenvoudig en goed gevalideerde protocol voor het meten van de bulk autophagic sekwester activiteit in zoogdiercellen wordt beschreven. De methode is gebaseerd op het kwantificeren van het aandeel van lactaat dehydrogenase (LDH) in sedimentable cel breuken in vergelijking met de totale cellulaire LDH niveaus.
Abstract
Bulk autophagy wordt gekenmerkt door de inbeslagneming van grote delen van het cytoplasma in dubbele/multi-membrane structuren genoemd autophagosomes. Hier is een eenvoudig protocol volgen van dit proces beschreven. Bovendien, de typische resultaten en experimentele validatie van de methode onder autophagy-inducerende omstandigheden in verschillende soorten gekweekte zoogdiercellen worden geleverd. Tijdens bulk autophagy sekwestreren autophagosomes cytosol, en daarmee ook oplosbare cytosolische eiwitten, naast andere autophagic lading. LDH is een stabiel en zeer overvloedig, oplosbaar cytosolische enzym dat is non-selectief afgezonderd in autophagosomes. De hoeveelheid LDH sekwester weerspiegelt dan ook de hoeveelheid bulk autophagic sekwester. Efficiënt en nauwkeurig bepalen van LDH sekwester in cellen, hanteren wij een electrodisruption gebaseerde fractionering protocol dat effectief sedimentable van cytosolische LDH scheidt, gevolgd door meting van enzymatische activiteit in sedimentable breuken versus geheel-celsteekproeven. Autophagic sekwester wordt bepaald door het aantal sedimentable LDH in onbehandelde cellen uit dat in behandelde cellen af te trekken. Het voordeel van de bepaling van de sekwestratie LDH is dat het geeft een kwantitatieve meting van de autophagic sekwestratie van endogene lading, in tegenstelling tot andere methoden dat ofwel ectopische uitdrukking van sekwester sondes of semi-kwantitatieve protease betrekken de analyses van de bescherming van autophagy markeringen of receptoren.
Introduction
Autophagy (Grieks voor “zelf eten”) is een evolutionaire geconserveerde proces voor vacuolar/lysosomale afbraak van intracellulaire materiaal. Bij ontdekking van de genen autophagy-gerelateerde (“ATG”), die belangrijk voor autophagy in gist en mensen zijn, en het besef dat autophagy speelt een belangrijke rol in de menselijke gezondheid en ziekte (erkend door 2016 de Nobelprijs voor geneeskunde of fysiologie aan Yoshinori Ohsumi), autophagy snel uitgegroeid tot een van de meest intensief bestudeerde processen in1,2van de biologie van de cel.
Macroautophagy (hierna te noemen “autophagy”) wordt gekenmerkt door de expansie en vouwen van intracellulaire membraan cisternae (“phagophores”) in hermetisch gesloten, dubbel – of multi – membrane structuren (“autophagosomes”) die effectief sekwestreren de enwrapped materiaal van de rest van het cytoplasma. Na de fusie van autophagosomes met lysosomen, is de innerlijke autophagosomal membraan de afgezonderd lading gedegradeerd en gerecycleerd. Autophagosomes kan sekwestreren cytoplasmatische materiaal in zowel willekeurige (niet-selectieve autophagy) en selectieve (selectieve autophagy) manieren. Bulk autophagy waarschijnlijk vertegenwoordigt een mix van niet-selectieve en selectieve autophagy.
In de jaren 1960 en 70 (“de morfologische tijdperk” van autophagy onderzoek), was autophagic sekwester vooral beoordeeld via ultrastructurele analyses. In de jaren 1980 en begin van de jaren 1990 (“de biochemische tijdperk”) Per Seglen en medewerkers — die studeerde autophagy in primaire rat hepatocyten — de eerste methodes voor het kwantitatief meten van autophagic sekwester activiteit3ontwikkeld. Met behulp van deze tests, Seglen gedefinieerd en gekenmerkt van de verschillende stappen van de autophagic-lysosomale traject4,5, ontdekt en bedacht de amphisome6 (het product van endosome-autophagosome fusion) en was de eerste die beschrijven de rol voor Proteïne Fosforylatie in autophagy verordening7. Echter, na de ontdekking van de ATGs in de jaren 1990 (“de moleculaire tijdperk”) en de eerste karakterisering van een zoogdieren ATG8 eiwit, microtubulus-geassocieerde proteïne 1A/1B-licht ketting 3 (LC3) in 20008, het gebruik van eiwitten van de ATG als markers voor de autophagic proces snel aan populariteit gewonnen en de oudere en meer moeizaam biochemische methoden werden achtergelaten. In feite, in de laatste 18 jaren, westelijke vlek en fluorescentie microscopie analyses van LC3 de veruit het meest populair zijn geworden (en in veel gevallen de enige) vervoermiddel studeren autophagy in de cellen van zoogdieren. Het voordeel is het relatieve gemak waarmee deze methoden kunnen worden uitgevoerd. Het nadeel is dat men bestudeert een kar component (LC3) in plaats van de werkelijke autophagic lading. Dit is een vrij ernstige nadeel, omdat de relatie tussen de Staten en/of flux van LC3 via het traject ten opzichte van de sekwestratie en flux van lading zeer onduidelijk is. In feite, we hebben aangetoond dat bulk cargo flux kan worden gehandhaafd op een hoog niveau in omstandigheden waar er geen LC3 flux, ondanks de aanwezigheid van geconjugeerd LC3 in de cellen9. Bovendien, we laten zien dat bulk autophagy niet wordt beïnvloed door efficiënte LC3 uitputting, en is dus waarschijnlijk LC3-onafhankelijke9. Deze bevinding is later bevestigd door LC3 knock-out studies10,11, waaruit ook blijkt dat Parkin-afhankelijke mitophagy (de selectieve autophagy mitochondria) onafhankelijk is van LC310,11 .
Kortom, er is duidelijk behoefte aan lading gebaseerde testen om autophagic activiteit te controleren. Optimaal moet deze gehaltebepalingen in grote lijnen die van toepassing zijn, duidelijk omschreven en gemakkelijk uit te voeren. De afgelopen jaren hebben wij een bijzonder belang bij het LDH sekwester assay, die werd ontwikkeld door Per Seglen in de jaren 1980-12, en is gebaseerd op de meting van de overdracht van cytosolische LDH aan sedimentable, autophagic vacuole-bevattende cel genomen breuken. LDH is een stabiele, oplosbare cytosolische eiwit dat is gemakkelijk samen afgezonderd wanneer phagophores wrap cytoplasmatische lading. Sekwestratie van LDH is daarom een algemene maatregel autophagic sekwester. LDH is uitsluitend afgebroken door de autophagic-lysosomale traject12. Dus, in het bijzijn van de lysosomale afbraak-remmers, bijvoorbeeld bafilomycin A1 (Baf)13, experimentele behandeling effecten direct bijgewerkt met de wijzigingen in autophagic sekwester activiteit. Bij gebrek aan degradatie remmers, kan het netto-effect van wijzigingen in het LDH sekwestratie en afbraak worden gemeten.
De bepaling van de sekwestratie LDH is breed toepasbare, aangezien LDH zeer en overal in alle celtypes uitgedrukt is, en LDH niveaus kunnen nauwkeurig worden gekwantificeerd met een enzymatische assay14,15. Echter, de oorspronkelijke protocol12 — vastgesteld in primaire rat hepatocyten — was nogal tijdrovend en vereist een hoge hoeveelheid materiaal, evenals een op maat gemaakte elektrische kwijting condensator beginnen. Op een stapsgewijze manier, hebben wij de bepaling geleidelijk omgevormd tot een gemakkelijke en veelzijdige methode. Ten eerste, was het oorspronkelijke protocol aangepast voor gebruik in zoogdiercellen lijnen16. Ten tweede, de methode was aanzienlijk radiolink3,9. Derde, verschillende stappen in het protocol werden geëlimineerd, met inbegrip van een moeizame dichtheid kussen stap17. Hierdoor tegelijkertijd een nog verdere inkrimping van de methode van het oorspronkelijke beginpunt van het gebruik van een 10 cm plaat per monster16 naar het gebruik van een enkele goed uit een plaat van de 12-well per monster (dat wil zeggen, ongeveer 15-fold minder beginnen materiaal)17. Ten vierde, we een commerciële electroporation apparaat dat zou kunnen van de op maat gemaakte elektrische kwijting condensator17 vervangenvastgesteld.
Hier wordt onze meest recente protocol van het LDH sekwester assay, waarin sommige verdere vereenvoudigingen van de methode in vergelijking met de eerder gepubliceerde17 gepresenteerd. Bovendien, een typische resultaten die zijn verkregen in een aantal verschillende soorten cellen worden weergegeven, en belangrijker, meerdere tekstregels experimentele validaties van de methode met behulp van zowel farmacologische als genetische knockdown en knock-out benaderingen worden meegeleverd. Voor een algehele regeling van de stroom van het hele protocol, Zie Figuur 1.
Protocol
Representative Results
Discussion
Kortom vertegenwoordigt het protocol beschreven hier een betrouwbare en breed toepasbaar methode om bulk autophagic sekwester activiteit in zoogdiercellen te controleren. Vergeleken met de oorspronkelijke methode12,16, hebben we een aantal onnodige stappen verwijderd, vereenvoudigd verscheidene van de resterende stappen en introduceerde een aanzienlijke inkrimping. Dientengevolge, het protocol is sterk verbeterd ten opzichte van kosten – en tijd-efficiëntie, en …
Divulgaciones
The authors have nothing to disclose.
Acknowledgements
Dit werk werd financieel ondersteund door de Raad onderzoek van Noorwegen, de Universiteit van Oslo, de Anders Jahre Foundation, de Nansen-Stichting en de erfenis in het geheugen van Henrik Homan. Wij danken Dr. Noboru Mizushima voor de ATG5 +/ + MEFs en ATG5-/-MEFs, Dr. Masaaki Komatsu voor de ATG7 +/ + MEFs en ATG7-/-MEFs en Dr. Shizuo Akira voor het ATG9A +/ + MEFs en ATG9A-/-MEFs. Wij bedanken Frank Sætre voor technische bijstand, en Dr. Per O. Seglen voor constructieve methodologische discussies.
Materials
| 1.5 ml and 2 ml microcentrifuge tubes | Eppendorf | 211-2130 and 211-2120 | |
| 12-well plates | Falcon | 353043 | |
| Accumax cell detachment solution | Innovative Cell Technologies | A7089 | Keep aliquots at -20 °C for years, and in fridge for a few months |
| Bafilomycin A1 | Enzo | BML-CM110-0100 | Dissolve in DMSO |
| BJ cells | ATCC | CRL-2522 | use at passage <30 |
| Bovine serum albumin (BSA) | VWR | 422361V | |
| Burker counting chamber | Fisher Scientific | 139-658585 | |
| Countess Cell Counting Chamber Slides | ThermoFisher Scientfic | C10228 | |
| Countess II Automated Cell Counter | ThermoFisher Scientfic | AMQAX1000 | |
| Cover glass for the Burker counting chamber | Fisher Scientific | 139-658586 | |
| Criterion Tris-HCl Gel, 4–20%, 26-well, 15 µl, 13.3 x 8.7 cm (W x L) | Bio-Rad | 3450034 | |
| DTT | Sigma-Aldrich | D0632 | |
| Earle's balanced salt solution (EBSS) | Gibco | 24010-043 | conatains 0.1% glucose |
| EDTA | Sigma-Aldrich | E7889 | |
| Electroporation cuvette (4 mm) | Bio-Rad | 1652088 | |
| Exponential decay wave electroporator | BTX Harvard Apparatus | EMC 630 | |
| Fetal bovine serum (FBS) | Sigma | F7524 | 10% final concentration in RPMI 1640 medium |
| HEK293 cells | ATCC | CRL-1573 | |
| Imidazole | Sigma-Aldrich | 56750 | Autoclave a 65 mM solution and keep in fridge for months |
| Incubator; Autoflow IR Direct Heat CO2 incubator | NuAire | NU-5510E | |
| Lipofectamine RNAiMAX Transfection Reagent | ThermoFisher | 13778150 | |
| LNCaP cells | ATCC | CRL-1740 | use at passage <30 |
| 3-Methyl Adenine (3MA) | Sigma-Aldrich | M9281 | Stock 100 mM in RPMI in -20 °C. Heat stock to 65 °C for 10 minutes, and use at 10 mM final concentration |
| Refridgerated Microcentrifuge | Beckman Coulter Life Sciences | 368831 | |
| Refridgerated Microcentrifuge with soft-mode function | Eppendorf | Eppendorf 5417R | |
| MRT67307 hydrochloride (ULKi) | Sigma-Aldrich | SML0702 | Inhibits ULK kinase activity. Dissolve in DMSO. |
| MaxMat Multianalyzer instrument | Erba Diagnostics | PL-II | |
| MCF7 cells | ATCC | HTB-22 | |
| NADH | Merck-Millipore | 1.24644.001 | |
| Nycodenz | Axis-Shield | 1002424 | |
| Opti-MEM Reduced Serum Medium | ThermoFisher | 31985062 | |
| Phosphate-buffered saline (PBS) | Gibco | 20012-019 | |
| Pipette tips 3 (0.5-20 µl) | VWR | 732-2223 | Thermo Fischer ART Barrier tips |
| Pipette tips (1-200 µl) | VWR | 732-2207 | Thermo Fischer ART Barrier tips |
| Pipette tips (100-1000µl) | VWR | 732-2355 | Thermo Fischer ART Barrier tips |
| Pipettes | ThermoFisher | 4701070 | Finnpipette F2 GLP Kit |
| Poly-D-lysine | Sigma-Aldrich | P6407-10X5MG | Make a 1 mg/ml stock solution in sterile H2O. This solution is stable at -20 °C for at least 1 year. |
| Pyruvate | Merck-Millipore | 1066190050 | |
| RPE-1 cells (hTERT RPE-1) | ATCC | CRL-4000 | |
| RPMI 1640 | Gibco | 21875-037 | |
| SAR-405 | ApexBio | A8883 | Inhibits phosphoinositide 3-kinase class III (PIK3C3). Dissolve in DMSO. |
| Silencer Select Negative Control #1 (siCtrl) | ThermoFisher/Ambion | 4390843 | |
| Silencer Select ATG9-targeting siRNA (siATG9A) | ThermoFisher/Ambion | s35504 | |
| Silencer Select FIP200-targeting siRNA (siFIP200) | ThermoFisher/Ambion | s18995 | |
| Silencer Select ULK1-targeting siRNA (siULK1) | ThermoFisher/Ambion | s15964 | |
| Silencer Select ULK2-targeting siRNA (siULK2) | ThermoFisher/Ambion | s18705 | |
| Silencer Select GABARAP-targeting siRNA (siGABARAP) | ThermoFisher/Ambion | s22362 | |
| Silencer Select GABARAPL1-targeting siRNA (siGABARAPL1) | ThermoFisher/Ambion | s24333 | |
| Silencer Select GABARAPL2-targeting siRNA (siGABARAPL2) | ThermoFisher/Ambion | s22387 | |
| Sodium phosphate monobasic dihydrate (NaH2PO4 • 2H2O) | Merck-Millipore | 1.06580.1000 | |
| Sodium phosphate dibasic dihydrate (Na2HPO4 • 2H2O ) | Prolabo | 28014.291 | |
| Sucrose | VWR | 443816T | 10% final concentration in water; filter through 0.45 µm filter and keep in fridge for months |
| Thapsigargin | Sigma-Aldrich | T9033 | Inhibits the SERCA ER Ca2+ pump. Dissolve in DMSO. |
| Triton X-405 | Sigma-Aldrich | X405 | 1% final |
| Trypan Blue stain 0.4% | Molecular Probes | T10282 | |
| Trypsin-EDTA (0.25% w/v Trypsin) | Gibco | 25200-056 | |
| Tween-20 | Sigma-Aldrich | P2287 | 0.01% final |
Referencias
- Rubinsztein, D. C., Frake, R. A. Yoshinori Ohsumi’s Nobel Prize for mechanisms of autophagy: from basic yeast biology to therapeutic potential. J R Coll Physicians Edinb. 46 (4), 228-233 (2016).
- Mizushima, N. The exponential growth of autophagy-related research: from the humble yeast to the Nobel Prize. FEBS Lett. 591 (5), 681-689 (2017).
- Seglen, P. O., et al. Macroautophagic cargo sequestration assays. Methods. 75, 25-36 (2015).
- Hoyvik, H., Gordon, P. B., Seglen, P. O. Use of a hydrolysable probe, [14C]lactose, to distinguish between pre-lysosomal and lysosomal steps in the autophagic pathway. Exp Cell Res. 166 (1), 1-14 (1986).
- Plomp, P. J., Gordon, P. B., Meijer, A. J., Hoyvik, H., Seglen, P. O. Energy dependence of different steps in the autophagic-lysosomal pathway. J Biol Chem. 264 (12), 6699-6704 (1989).
- Gordon, P. B., Seglen, P. O. Prelysosomal convergence of autophagic and endocytic pathways. Biochem Biophys Res Commun. 151 (1), 40-47 (1988).
- Holen, I., Gordon, P. B., Seglen, P. O. Protein kinase-dependent effects of okadaic acid on hepatocytic autophagy and cytoskeletal integrity. Biochem J. 284, 633-636 (1992).
- Kabeya, Y., et al. LC3, a mammalian homologue of yeast Apg8p, is localized in autophagosome membranes after processing. Embo j. 19 (21), 5720-5728 (2000).
- Szalai, P., et al. Autophagic bulk sequestration of cytosolic cargo is independent of LC3, but requires GABARAPs. Exp Cell Res. 333 (1), 21-38 (2015).
- Nguyen, T. N., et al. Atg8 family LC3/GABARAP proteins are crucial for autophagosome-lysosome fusion but not autophagosome formation during PINK1/Parkin mitophagy and starvation. J Cell Biol. , (2016).
- Pontano Vaites, L., Paulo, J. A., Huttlin, E. L., Harper, J. W. Systematic analysis of human cells lacking ATG8 proteins uncovers roles for GABARAPs and the CCZ1/MON1 regulator C18orf8/RMC1 in macro and selective autophagic flux. Mol Cell Biol. , (2017).
- Kopitz, J., Kisen, G. O., Gordon, P. B., Bohley, P., Seglen, P. O. Nonselective autophagy of cytosolic enzymes by isolated rat hepatocytes. J Cell Biol. 111 (3), 941-953 (1990).
- Bowman, E. J., Siebers, A., Altendorf, K. Bafilomycins: a class of inhibitors of membrane ATPases from microorganisms, animal cells, and plant cells. Proc Natl Acad Sci U S A. 85 (21), 7972-7976 (1988).
- Hadjivassiliou, A. G., Rieder, S. V. The enzymatic assay of pyruvic and lactic acids. A definitive procedure. Clin Chim Acta. 19 (3), 357-361 (1968).
- Bergmeyer, H. U., Bernt, E., Bergmeyer, H. U. . Methods of enzymatic analysis (2nd English ed). 2, 574-579 (1974).
- Engedal, N., et al. Modulation of intracellular calcium homeostasis blocks autophagosome formation. Autophagy. 9 (10), 1475-1490 (2013).
- Luhr, M., et al. A Simple Cargo Sequestration Assay for Quantitative Measurement of Nonselective Autophagy in Cultured Cells. Methods Enzymol. 587, 351-364 (2017).
- Mousavi, S. A., et al. Effects of inhibitors of the vacuolar proton pump on hepatic heterophagy and autophagy. Biochim Biophys Acta. 1510 (1-2), 243-257 (2001).
- Seglen, P. O., Gordon, P. B. 3-Methyladenine: specific inhibitor of autophagic/lysosomal protein degradation in isolated rat hepatocytes. Proc Natl Acad Sci U S A. 79 (6), 1889-1892 (1982).
- Ronan, B., et al. A highly potent and selective Vps34 inhibitor alters vesicle trafficking and autophagy. Nat Chem Biol. 10 (12), 1013-1019 (2014).
- Saetre, F., Hagen, L. K., Engedal, N., Seglen, P. O. Novel steps in the autophagic-lysosomal pathway. Febs j. 282 (11), 2202-2214 (2015).
- Klionsky, D. J., et al. Guidelines for the use and interpretation of assays for monitoring autophagy (3rd edition). Autophagy. 12 (1), 1-222 (2016).
- Seglen, P. O., Overbye, A., Saetre, F. Sequestration assays for mammalian autophagy. Methods Enzymol. 452, 63-83 (2009).
- Hurley, J. H., Young, L. N. Mechanisms of Autophagy Initiation. Annu Rev Biochem. 86, 225-244 (2017).
- Thastrup, O., Cullen, P. J., Drobak, B. K., Hanley, M. R., Dawson, A. P. Thapsigargin, a tumor promoter, discharges intracellular Ca2+ stores by specific inhibition of the endoplasmic reticulum Ca2(+)-ATPase. Proc Natl Acad Sci U S A. 87 (7), 2466-2470 (1990).
- Kuma, A., et al. The role of autophagy during the early neonatal starvation period. Nature. 432 (7020), 1032-1036 (2004).
- Komatsu, M., et al. Impairment of starvation-induced and constitutive autophagy in Atg7-deficient mice. J Cell Biol. 169 (3), 425-434 (2005).
- Saitoh, T., et al. Atg9a controls dsDNA-driven dynamic translocation of STING and the innate immune response. Proc Natl Acad Sci U S A. 106 (49), 20842-20846 (2009).
- Gordon, P. B., Seglen, P. O. Autophagic sequestration of [14C]sucrose, introduced into rat hepatocytes by reversible electro-permeabilization. Exp Cell Res. 142 (1), 1-14 (1982).
- An, H., Harper, J. W. Systematic analysis of ribophagy in human cells reveals bystander flux during selective autophagy. Nat Cell Biol. 20 (2), 135-143 (2018).
- Fass, E., Shvets, E., Degani, I., Hirschberg, K., Elazar, Z. Microtubules support production of starvation-induced autophagosomes but not their targeting and fusion with lysosomes. J Biol Chem. 281 (47), 36303-36316 (2006).
- Velikkakath, A. K., Nishimura, T., Oita, E., Ishihara, N., Mizushima, N. Mammalian Atg2 proteins are essential for autophagosome formation and important for regulation of size and distribution of lipid droplets. Mol Biol Cell. 23 (5), 896-909 (2012).
- Øverbye, A., Sætre, F., Hagen, L. K., Johansen, H. T., Seglen, P. O. Autophagic activity measured in whole rat hepatocytes as the accumulation of a novel BHMT fragment (p10), generated in amphisomes by the asparaginyl proteinase, legumain. Autophagy. 7 (9), 1011-1027 (2011).
- Kominami, E., Hashida, S., Khairallah, E. A., Katunuma, N. Sequestration of cytoplasmic enzymes in an autophagic vacuole-lysosomal system induced by injection of leupeptin. J Biol Chem. 258 (10), 6093-6100 (1983).
- Rosado, C. J., Mijaljica, D., Hatzinisiriou, I., Prescott, M., Devenish, R. J. Rosella: a fluorescent pH-biosensor for reporting vacuolar turnover of cytosol and organelles in yeast. Autophagy. 4 (2), 205-213 (2008).
- Katayama, H., Kogure, T., Mizushima, N., Yoshimori, T., Miyawaki, A. A sensitive and quantitative technique for detecting autophagic events based on lysosomal delivery. Chem Biol. 18 (8), 1042-1052 (2011).
- Ogier-Denis, E., et al. A heterotrimeric Gi3-protein controls autophagic sequestration in the human colon cancer cell line HT-29. J Biol Chem. 270 (1), 13-16 (1995).
- Seglen, P. O., Gordon, P. B., Tolleshaug, H., Hoyvik, H. Use of [3H]raffinose as a specific probe of autophagic sequestration. Exp Cell Res. 162 (1), 273-277 (1986).
- Luhr, M., Sætre, F., Engedal, N. The Long-lived Protein Degradation Assay: an Efficient Method for Quantitative Determination of the Autophagic Flux of Endogenous Proteins in Adherent Cell Lines. Bio-protocol. 8 (9), e2836 (2018).
- Ronning, O. W., Pettersen, E. O., Seglen, P. O. Protein synthesis and protein degradation through the cell cycle of human NHIK 3025 cells in vitro. Exp Cell Res. 123 (1), 63-72 (1979).
- Seglen, P. O., Grinde, B., Solheim, A. E. Inhibition of the lysosomal pathway of protein degradation in isolated rat hepatocytes by ammonia, methylamine, chloroquine and leupeptin. Eur J Biochem. 95 (2), 215-225 (1979).
- Seglen, P. O., Solheim, A. E. Valine uptake and incorporation into protein in isolated rat hepatocytes. Nature of the precursor pool for protein synthesis. Eur J Biochem. 85 (1), 15-25 (1978).
- Bauvy, C., Meijer, A. J., Codogno, P. Assaying of autophagic protein degradation. Methods Enzymol. 452, 47-61 (2009).
- Engedal, N., Seglen, P. O. Autophagy of cytoplasmic bulk cargo does not require LC3. Autophagy. 12 (2), 1-3 (2016).
